ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ  – ΠΟΙΗΜΑ

Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε , ψυχές!
Κι ότι σ' απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,
Μην τ' αρνηθείς! Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!
Χτισ' το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!

Κι αν λίγη δύναμη μεσ' το κορμί σου μένει,
Μην κουρασθείς. Είν' η ψυχή σου ατσαλωμένη.
Θέμελα βάλε τώρα πιο βαθειά,
Ο πόλεμος να μη μπορεί να τα γκρεμίσει.

Σκάψε βαθειά. Τι κι' αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;
Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί
Τα βάρη που κρατάς σαν Άτλαντας στην πλάτη,
Υπομονή! Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι !

Σημείωση δική μου:

Σε λίγες μέρες ανοίγουν τα σχολεία...

Εσύ Δάσκαλε που που θα διδάξεις τα παιδιά μας, πόσο καλά γνωρίζεις την αποστολή σου...

Πόσο καλά κρατάνε οι ώμοι σου ; Πόσο σοφός εισαι;Τι ψυχικά αποθέματα εχεις;

Μπάς και χτίζαμε όλοι, μαζί με σένα- μιάς καλύτερης κοινωνίας ένα πιό γερό και πιό όμορφο παλάτι....Το έχουμε ανάγκη όλοι μας...

Καλή επιτυχία και καλή δύναμη Δάσκαλε....